جوی های خوشبو!

عصر دهلران؛ بهروز فرجی _ هر جایی زندگی انسان جاری باشد آب مصرف می شود و هر جایی آب مصرف شود فاضلابی در پی خواهد بود. فاضلاب ترکیب بدبو و غیربهداشتی است که تمامی استانداردها برخورد آن را با بدن موجودات زنده نفی کرده و هر چه کمتر با محیط زندگی انسان در تماس باشد بهتر است.

شهر دهلران پس از بازسازی متاسفانه نقشه ای به روز جهت جمع آوری سیستم فاضلاب نداشت و به همین دلیل از همان ابتدا سر و کله جوی های فاضلاب در همه خیابان ها پیدا شد. مستعد بودن محیط فاضلاب توأمان با محیط گرم محیط باعث رشد سریع جلبک ها و میکروارگانیزم های بی هوازی و در نتیجه تولید بوی بد و همچنین ایجاد ظاهری ناخوشایند گردید.

البته در سال های اخیر با تلاش اداره آب و فاضلاب سیستم جمع آوری فاضلاب به سبکی جدیدتر در دهلران پیاده شد و حجم قابل توجهی از فاضلاب روانه مجراهای انتقال زیرزمینی گردید ولی همچنان کانال های روباز یک نمره منفی در خصوص زیبایی بصری است. این نمره منفی در فصل گرم با ایجاد بوی بیشتر و در فصول بارش با گرفتگی و آب گرفتگی معابر بیش از پیش خواهد شد. (بگذریم از برخی کانال ها که دائم گرفته هستند!)

کاش می شد با ایجاد برنامه ای در مدت معینی کانال های روباز یا روبسته شوند یا مسیر آنها از اماکن کنونی تغییر یابد تا چه به لحاظ بهداشتی و چه به لحاظ بصری به بهبود شرایط زندگی شهری کمک نمایند.

پی نِوِشت: انجام این اصلاحات به لحاظ مهندسی کاملا شدنی است.